ben belir yaş. bu yazıyı bilge gittikten üç gün sonra buldum. titreyen ellerimin terinden mi yoksa gözyaşlarımdan mı emin değilim. ama kağıdı ikinci kez gördüğümde ıslanıp kurumuş bir görüntüsü vardı. bundan sonra ne yapacağımızı bilmediğimiz için, bunu uzun süreli kayıt boşluğumuzun başlangıcı olarak kabul edin.
"yaşadıklarını rüya sanan bir kişi için, fazlasıyla gerçekçilik yaratan bir şeyle karşılaştım bugün. ağlama potansiyeline sahip gözler için dayanak oluşturan, dipsiz kuyular içinde sürüklenen bedeni, ironik hislere boğan, parça parça vurur sanılırken aniden sarsan, amansızca geceyi dolduran sıradan şeylerdi.
yalnız kalmak istiyorum. bırakın bekleyeyim. verdiğin tüm izinleri bile bile kullanmadım, biliyorum. ama yapamadım. tekrar bir izin istesem ne yaparım bilmiyorum. kendiliğinden olmuyor be hayat. yorulduğumu göstermek istemiyorum. ama yapamıyorum, lütfen, yalnız kalmak istiyorum. bırakın bekleyeyim. yalanlarla doldurdum günlerimi. yapamıyorum, sığdıramıyorum düşüncelerimi. yanlış yoldayım, biliyorum. saçma şeyler var, gözle görülemeyen oyunlar var. çıkamıyorum ki ben. rezil oldum evet.
özür dilerim. -bilge kan"